پیش فرضی وجود دارد که تغییر و ارتقا در قرارداد های هوشمندی که روی بلاکچین دیپلوی شده، بسیار سخت تر از کد های دیگر است. شاید در نگاه اول اینطوری باشد اما اجازه بدین کمی این پیش فرض را تعدیل کنیم و سپس به اصل موضوع بپردازیم.
تغییر و ارتقا یکی همیشه یک چالش اصلی در برنامه نویسی بوده و هست. این چالش قدمتی طولانی دارد. برای مثال به کد های زیرساخت بانک ها فکر کنید، یا شاید هم بورس، یا سیستم های کنترل ترافیک و هر جایی که هم تغییرات بسیار حساس هستند و هم به طور زنده دارند کار میکنند. گاهی این کار را همچون تغییر موتور هواپیما در حال پرواز مجسم میکنند! واقعا سخت است و پر از چالش. این را در این جهت مطرح کردم که اگرچه امکانات فنی شاید در دیگر پلتفرم ها اجازه تغییرات را بسیار ساده تر در اختیار برنامه نویسان قرار میدهند، اما انجام این تغییرات اصلا ساده و بی هزینه نیست.
اما چرا ارتقا در قرارداد های هوشمند به یک چالش تبدیل شده؟
یک اصطلاحی وجود دارد که نه نویسنده اش را میدانم کیست نه از کجا آمده. (بعد ها اگر پیدا کردم حتما اصلاح میکنم.) اما مفهومش برایم جالب است.
چیزی که به تو قدرت میدهد باعث ضعف تو هم می شود.
یکی از نقاط قوت بلاکچین عدم امکان دست کاری و عدم امکان تغییر در اطلاعات ثبت شده در بلاکچین است. با اینکه این ویژگی از بنیاد های بلاکچین است، اما اغلب برای کسانی که میخواهند برنامه ای برای این بستر بنویسند، چالش هایی به وجود می آورد.
البته به مرور الگو های طراحی ای مطرح و معرفی می شوند که تا حدی این چالش را حل میکنند. اما در این پست نه آنها نخواهید پرداخت. اگر کنجکاوید که در مورد روش های حل این چالش ها بیشتر بدانید برایتان خبر خوبی دارم. در مورد این الگو ها و پیاده سازیشان قرار است در پست های آینده به وفور صحبت کنم.